17e dag whales en de lifeboat

We starten met een strak blauwe lucht en een lekker zonnetje. Het was de mooiste dag van het seizoen, voor ons werd het een dag vol belevenissen.
Om iets over half 10 ging de boot weg. Wij zaten op het bovendek met nog een aantal anderen. Waaronder een opscheppende Engelse dame met een hoedje op. Ze had alles nog mooier en beter gezien dan iemand anders, en was overal al geweest, en de zee otters die wij hadden gezien dat was nog niks bij de zee otters die haar man anderhalf uur lang had gevolgd. Later meer over deze "dame".
Al snel zagen we de eerste basking haai. Oftewel reuzenhaai. Voor mensen totaal ongevaarlijk ze eten alleen maar plankton. Hun bek kan tot een meter wijd open gaan, als een mand (basket) vandaar de naam.
Ze zwemmen vlak onder het water oppervlak zodat je hun staart, rugvin en af en toe ook hun snuit kunt zien.
Even later zagen we de eerste bruinvissen. Het zijn net mini dolfijntjes, erg leuk.
Vervolgens super vogels. De duiken van 60 meter hoog, stijlrecht naar beneden met 100kmper uur het water in. Als een baksteen komen ze naar beneden, ze duiken tot 70 meter diep. Erg spectaculair!!
Harry heeft geprobeerd het te filmen, maar het gaat zo snel, niet bij te houden gewoon. Fotograveren lukt al helemaal niet.
Verder gevaren, naar de volgende haaien en ook dwergvinvissen. De kleinste walvissen. Nog altijd zo'n 10 meter lang.
Toen om 1 uur hebben we aangelgd bij een eiland genaamd Muck. Er stond 1 huis en een soort van friet tent.
Harry en ik hadden het enige bankje veroverd. Harry op de grond voor het bankje gaan liggen en ik erop gelegen. We hadden immers een half uur. Om half 2 ging de boot weer weg. En het was echt zulk lekker weer, dat we al snel in slaap vielen.
Jullie raden het al, ik schrok om 5 over half 2 wakker.
Ik keek in de haven en dacht echt dat de boot weg was. Nog eens goed gekeken, maar nee gelukkig was hij er nog. Ze waren wel de trossen aan het los gooien. We waren de laatsten. Nou jullie kennen ons, das nog nooit gebeurd meestal zijn we overal de eerste.
Toen we weg gingen werden we omringd door basking haaien en de duikvogels, dwergvinvissen en af en toe ook nog een paar bruinvissen. De bemanning snapte er niks van normaal moeten ze al moeite doen om 1 basking haai te zien. Maar het kwam vast doordat wij ook op de boot zaten, we hebben ook al 2 1/2 week geluk met het weer toch!
Maar goed, opeens kwam het Duitse jongetje wat naast ons zat tegen zijn ouders vertellen dat er op het bovendek 1 in elkaar was gestort, zoals hij dat noemde.
Ik zag een man staan waarvan ik bijna zeker was dat het de man van die Engele opschepster was.
Harry ging het checken en inderdaad, ze lag op de grond evenwicht verloren en op haar schouder gevallen. Nou toen begon het, volle vaart terug naar de haven (ruim 2uur varen).
In de haven wachtte de dokter zei de bemanning, na een uur, we wisten niet wat we zagen kwam daar de Lifeboat aan. Een heus reddingsschip mega ook nog, vol met de echte redders en een arts.
Voor een schouderblesure (schouder uit de kom, of sleutelbeen gebroken zoiets).
Maar ze mocht op het bovendek blijven liggen, de arts bleef erbij, en de reddingsboot vaarde langzaam voor ons uit.
In de haven stond de ambulance al te wachten. Nou was die dame van ongeveer hetzelfde postuur als ik en het trapje van het bovendek was nou geen trapje waar je zowiezo met een brancard vanaf wilt. Het was dus best wel spannend of er ook nog een helicopter zou komen.
Maar helaas er stond een rolstoel klaar, en mevrouw is onder de morfine en met zuurstof per ambulance afgevoerd.
Sensatie dus,heel de haven stond al vol met toeschouwers(ramptoeristen) omdat de reddingsboot was uitgevaren, en wij stonden er natuurlijk ook allemaal, want tenslotte moet je wel weten hoe het afloopt.
Daarna zijn we gaan eten en terug naar de hut.
Alwaar het bier al rijkelijk vloeide. De huisbaas nodigde ons uit een een biertje mee te drinken.
Het was weer erg leuk om bij de Schotten te zitten, wat is dat toch een leuk volk als ze je eenmaal vertrouwen.
Het bleek dat de zoon van de huisbaas een zeepwinkel heeft in de haven:
Isle of soap Mull Co.
te vinden op facebook.
Hij maakt zelf zeep en het is een erg leuke winkel, zoiets als Lush voor wie dat kent.
Ze verkopen ook bijou en 3e raden waar ze dat kopen, bij dezelfde leverancier waar wij voor onze winkels altijd in kochten in Bangkok. Zo grappig.
Het zijn wel zuipschuiten, die Schotten. Ik dacht dat de huisbaar appelsap dronk of zoiets, limonade glazen vol zelfs, maar iemand vroeg toen zijn glas leeg was of hij dezelfde wisky nog wilde. Het was dus wisky!
Een ander had zich al vol laten lopen, en zijn vrouw schaamde zich nogal. Maar goed, het was toch heel leuk om met die zoon te praten en met nog wat mensen, erg gezellig.
Vanmorgen zag de huisbaas er bepaald niet fris uit, had nog last van de appelsap.
Vandaag zondag de rit naar Scotlandwell.