Zowaar verbetert wifi hierin de USA naar zwaar naatje in het begin naar langzaam beter naar mate de jaren vorderen. Naar snel nu, niet te vroeg juichen het is pas dag 2, maar zelfs op het Alta State Park waar we nu zijn is het snel. Vandaag zijn we de route begonnen richting noord-oost. Afgelopen nacht niet heel goed geslapen er waren veel klanten voor het casino, en ook veel die weer weggingen. Echt zo druk en zo lawaaierig, nog een reden te meer om een hekel te hebben aan casino's. We hebben een prachtige waterval gezien vanmorgen al heel vroeg.

De reis gisteren ging voorspoedig, al is 10 uur in een vliegtuig niet echt geweldig. Redelijk verreist kwamen we in het hotel aan. En om 16.00 USA tijd lagen we in bed, en we hebben met tussenpozen tot een uur of 4/5 vanmorgen geslapen. We hebben gisteren nog net mee gekregen dat Trump het verdrag van Parijs heeft opgezegd. En dat volgende week Comey wordt verhoord. Dat wordt ook weer spannend.

Druk met aftellen, werk afmaken en overdragen en oefenen om te zorgen dat ik kan lopen zonder pijn. Inmiddels hebben we ook rond hoe we tot en met Yellowstonpark gaan rijden. En het is heel anders geworden, eigenlijk wel zoals we vorig jaar in ons hoofd hadden.

Nog 96 dagen. Dan gaan we Amerika weer onveilig maken. We vertrekken 1 juni om 12.50 uur en vliegen dan met Delta Airlines rechtstreeks naar Seattle we landen daar om 13.15 uur plaatselijke tijd. Het is in Seattle 9 uur vroeger dan bij ons hier. We vliegen 3 juli om 18.15 uur weer naar huis en landen 4 juli 's middags om een uur of 1. We denken dan om een uur of 5 weer thuis te zijn. Verder maken we geen route. We hebben voor de eerste 2 nachten en camping gereserveerd. In een natuurpark. Washington State is zo mooi, dat we per dag gaan kijken waar we heen gaan. Het doel blijft een rondje.

Nog 133 dagen en dan gaan we weer. Er is nog wel werk te doen met mijn benen. Maar goed ik heb nog 4 1/2 maand. Dat is lang en ik doe mijn best. Door de drukte van ons werk zijn we er nog niet aan toe gekomen om een route te maken. We weten ongeveer wat we willen. Van Seatle over het noorden richting Denver, via Utah en California weer terug. Met in ieder geval Yellowstone, Rocky Mountains National Parc, het Dinosaur Museum, en San Francisco en Curpertino voor de Apple Store, dan gedeeltelijk langs de kust weer terug naar Seatle. Binnen kort gaan we een route maken en volgt er meer.

De USA blijft trekken. Ook nadat ik zo ziek was afgelopen keer. En we het plan hadden om in ieder geval nooit meer met een camper te gaan. 

We gaan toch weer en ook met een camper, een grotere dan de laatste keer, met een normaal bed.

En een slide out. Dat is dat er een stukje zijkant uitkomt.

De laatste keer hebben we ervaren dat het heel goed mogelijk is om niet elke nacht op een campground te staan. 

Het kamperen buiten campgrounds heet Boondocking. En er zijn talloze mogelijkheden. 

Vandaag was het vroeg dag. We moesten naar Everette voor de whale tour en we wisten niet hoelang we er over gingen doen. Dus op tijd ontbeten en op pad we waren om half 9 in de haven voor de tour. Om half 10 mochten we aan boord we waren dus lekker op tijd. Er waren zo'n 40 mensen aan boord. Al heel snel zag Harry de eerste Orca. En al snel zagen we er meer. Het was echt super leuk. We hebben veel Orca's gezien van groot naar klein. Een heel stel jonkies met hun moeder en een mannetje van 18, die een mega vin had.

Vannacht hebben we bij het State Park geslapen. Stelt niks voor een grote parkeerplaats en dat is het.
Vanmorgen hebben we besloten om voor de laatste 3 nachten een campground te zoeken.
We staan dus nu op een hele mooie rustige schone campground bij Lake Pleasant in Seattle.
Eerst nog even naar de Safeway voor brood, koeken, zeeziek pilletjes en een oranje hoed voor Koningsdag.
Want we zijn uiteindelijk toch thuis op Koningsdag.
Morgen gaan we de zee op voor de walvissen en orca's.
Deze camground ligt mooi centraal.

Gisteren zijn we op tijd weggereden van de campground State Beach. Er was daar niet veel te beleven. Het was er stil en donker.
We hebben door verschillende landschappen gereden tot van dennebossen, tot en met een tropisch regenwoud.
En het regende.
In het tropisch regenwoud vonden we een camground, toen we daarop reden was er een man met een ploegje jongeren aan het werk.
Wat hem betref konden we er voor niks staan.
We hebben wel een uurtje met hem gepraat, over de verkiezingen, de gezondheidszorg en de studie kansen voor jongeren.

We zijn in de staat Washington. Het landschap hier is weer totaal anders. Het is nog steeds bos, maar heel anders. Ik denk dat ze het bij ons kwelder noemen, stukken land die door de zee steeds droog komen te liggen. Dat is hier ook kilometers lang. Veel dode bomen door een of andere schimmel. We staan op een soort van State Beach campground. Heel heel stil. Ik hoor zelfs geen vogels. Morgen gaan we richting Olympic park. Dat is een park waar nog oerbos staat en het laatste regenwoud van Amerika is te bekijken.